Πρόκειται για μία σπάθη περσικής προέλευσης, πολύ διαδεδομένης στον οθωμανικό κόσμο το οποίο αποτελεί τον πλησιέστερο τύπο ξίφους με την οθωμανική σπάθη ή πάλα.

Αρχικά, τα περσικά ξίφη ήταν ίσια και αμφίστομα (δίκοπα). Η καμπύλη λεπίδα που υιοθετήθηκε με την πάροδο του χρόνου, προήλθε από την Κεντρική Ασία. Υπάρχει σημαντική διαφωνία μεταξύ των ιστορικών ως προς το πότε αυτές οι καμπύλες λεπίδες εισήχθησαν για πρώτη φορά από την Κεντρική Ασία στο Ιράν και σε ποια ακριβώς περίοδο υιοθετήθηκε η κατασκευή των περσικών σπαθιών με αυτήν την τεχνοτροπία, ώστε να προκύψει το περίφημο shamshir.

Οι καμπύλες λεπίδες άρχισαν να εμφανίζονται στην Περσία τον 9ο αιώνα, όταν αυτά τα όπλα χρησιμοποιήθηκαν από στρατιώτες στην περιοχή Khurasan της Κεντρικής Ασίας, αλλά δεν υιοθετήθηκαν ευρέως. Το σπαθί που τώρα ονομάζεται «shamshir» αναπτύχθηκε στο Ιράν πιθανότατα τον 12ο αιώνα, κατόπιν των επιρροών που δέχθηκε η περιοχή από το σελτζουκικό χανάτο και την εισβολή των Μογγόλων του 13ου αιώνα. Τελικά πήρε μια μορφή διαφορετική από τους παλαιότερους τύπους σπαθιών μέχρι τον 16ο αιώνα.

Το Shamshir είχε «συγγενείς» στην Τουρκία (το kilidj), την αυτοκρατορία των Μουγκάλ (το ταλβάρ) και τον γειτονικό αραβικό κόσμο (το saif). Με την πάροδο των χρόνων, οι λεπίδες παρήγοντο στην Ινδία ή την Οθωμανική αυτοκρατορία και χρησιμοποιούνταν στο Ιράν για την κατασκευή σπαθιών, ή και αντιστρόφως, οδηγώντας με τον τρόπο αυτό σε ξίφη «μεικτής» προέλευσης.

Το shamshir είναι ένα καμπυλωτό σπαθί φτιαγμένο για χρήση με το ένα χέρι με λεπτή λεπίδα που σχεδόν δεν έχει διαφορά στο πλάτος της μέχρι την άκρη του. Αντί να φέρεται σε όρθια θέση, φοριέται οριζόντια, με τη λαβή και το άκρο προς τα πάνω. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την αντιμετώπιση αντιπάλων χωρίς θωράκιση είτε πεζούς είτε έφιππους ενώ το άκρο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για χτυπήματα. Η λαβή του σχηματίζει έναν σταυρόσχημο προφυλακτήρα χεριού και καταλήγει σε καμπυλωτή άκρη με σφαιροειδές σχήμα. Η λεπίδα καλύπτεται από πλάκες οστών, ελεφαντόδοντου, ξύλου ή άλλου υλικού που στερεώνεται με καρφιά ή πριτσίνια για να σχηματίσει τη λαβή. Πολλές από τις παλαιότερες περσικές λεπίδες είναι κατασκευασμένες από υψηλής ποιότητας χωνευτό χάλυβα wootz, και φημίζονται για την εξαιρετική επεξεργασία τους.

Αν και η προέλευση του ονόματος έχει συσχετιστεί με την πόλη του Shamshir (που σημαίνει «καμπύλη σαν το νύχι του λιονταριού» στα Περσικά) η λέξη έχει χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα ακόμα στην περσική γλώσσα για να δηλώσει το «σπαθί». Τέλος, είναι αξιοσημείωτο ότι η αρχαία ελληνική λέξη «σαμψήρα» είχε την έννοια του ξένου «βαρβαρικού» σπαθιού.

Ένα μοναδικό δείγμα αποτελεί το shamshir (η σπάθα) του Νικήτα (Νικηταρά) Σταματελόπουλου, η λεπίδα του οποίου είναι πριονωτή και στις δύο κόψεις της.